büyük güç büyük sorumluluk getirir.

bugün ilk kez park eden bir araca gel gel yaptım. kesinlikle çok heyecan verici bir deneyim. bu ilk gel gelimi eşime dostuma yapayım isterdim ama olmadı bir yabancıya kısmetmiş. herşey yolda yürürken ''paşam bi bakar mısın?'' sesi ile irkilmem ile başladı. ( bu arada paşam çok değişik bir hitap şekli ama güzel. tanımadığı kişilere ünvan ile hitap eden adamlar olduğunu bilmek çok güzel. böylece yıllardır hayalini kurduğum ''lordum çok güzel taze kaşaım var, veriyim yarım kilo'' cümlesini de duyma umudum da arttı) aracının camından çıkan yarım bir kafa ve sol kol olarak gördüğüm bana seslenen kişinin yanına gidip, ''hayırdır neden bana seslendiniz' dercesine baktım. (evet var böyle bir bakış) park edicem de bi gelgel çeker misin dedi. o anda emin olmadığımı, daha önce butür deneyimlerim bulunmadığını ve böyle bir sorumluluğa hazır hissetmediğimi söyleyebilirdim ama tüm bu çekincelerimi bir kenara atıp başımla onayladım. önce biraz kısık bi sesle ''gel abi'' dedim, kendime güvenim geldikçe sesim yükseldi geeel geeel, hooooop ağaaaar ağaaar, tamam topla şimdi. toplaaaa derken sol elimle de bitakım çılgın figürler yaptım. halı sahada boşa kaçan adamın pas isteme hareketine benzer hareketlerdi bu figürler. park etme işi başarı ile tamamlandıktan sonra yarım kafa ve sol koldan gelen ''saol paşam''ı da sadece hafif bir tebessümle geçiştirdim. yıllarca örümcek adamda dönen amcasının ölmeden önce peter'a söylediği ''büyük güç büyük sorumluluk getirir evlat'' şeysini de anlıyordum.


çevredeki esnafa ''gel gel yaparken bi fotomu çeker misin abi'' diyemediğim için elde taçlandıracak nefis bi gelgel fotosu yok ne yazık ki. onun yerine ispanya ligi kuponum tuttuğunda şımararak kutladığımız bir gecenin şık hatırasını koydum.