yakışıksız

iş çıkışı bir toplu taşıma aracını beklerken tam bir iş hayatın kargaşasından yorulmuş radyo eksen dinleyicisi modern adam edasıyla kravatı çıkarma anında yakışıklı olabilen bi adamım. olabilecek en tırt yakışıklı olma zamanlaması lan bu. şimdi tam şeyedemedim gibi durumu ama gezegenlerin o anki durumlarına bağlı olarak kısa süreler için yakışıklı olabilen, onun dışındaki anlarda genel olarak yakışıksız ve düz olan adamlar ben gayet iyi anlar.

böyle ara bir yakışıklılık anına sahip olduğum için, dışarıdan olayı gözlemleyen bi kişinin gayet denyoca bulacağı hareketler yapıyorum. dengesiz gibi paso kravatı çıkarıyorum inceden yorgun gibi edasıyla.

olcayla içmeye giderken de aynı kafalardaydım. bu arada iş güç ortamından sadece olcayla düzenli olarak alkoller alablmem (ki onunla da 3 sene aynı evde kaldık ondandır) de garip lan. onun dışında pek kimse ile ''sosyalleşemiyorum''. ki sosyalleşme anlayışı içip göte bakmak olan bi adamım. ama iş ortamından başka tiplerle içerken saatlerce susup, sessizlik dağılsın diye yapılan en tırt espriye bile çaresizlikten meh meh meh diye gülüyoruz. yılda bir böyle bayramda düğünde kılda tüyde görülen akraba ile girilen sıkıcı dialoglar gibi. halbüse her gün aynı tuvalete sıçtığım insanlar. bence konusacak bi şeylerimiz olmalıydı. olmuyor. kısmet deilmiş. çok da skimde olan bi olay da deil zati. neyse mevuya döneyim...

teras ortama oturduğumuz anda çıkardığım sanki kravatım deil de günün yorgunluğuymuşçasına ağır ağır şeyettim. (bu cümlede edebiyat adına böyle şekilli bi olaylar edeyim dedim ama olmadı. canım sağolsun) yani o an bana dışardan öyle bi izlenim yaratıyormuşşum gibi geliyor. yoksa iri b ihtimalle kravatı kafasına bağlamadan 15 saniye öncesinin adnan şensesi gibi duruyorum. kravat çıkarma olayına rağmen karşıdaki dişiler kalkıp ''merhaba az önce çok etkilendik ve size vermek istiyoruz ama rahatsız olmayın önce rakınızı bitireblirsiniz biz bekleriz'' demediler. olaylar umduğum gibi gelişmeyince tiri viri muhabetlere girmeye vrdik kendimizi.

bi süre içtikten sonra kaçınılmaz olarak yılların favori tartışmaları ''bi milyon dolar verseler reha muhtara bi kere verir misin?'', ''ancelina culi sana bi kere vericek ama önce rahşan ecevit yüzüne osurcak kabul eder misin?'' vs.. döndü. bi kaç saat bunları tartışıp (evet ciddi ciddi bunları tartışailecek kadar sığ insanlarız) ardından sanki saatlerce çok önemli mevzuları tartışıp, uzlaşması mümkün olmayan taraflarken zamanla mutabakata varmışız gibi bir hava oldu. anlayış rüzgarları esti.

kalkıp eve giderken anason kokulu iki adam olarak Filistin Halkına Destek ve İsrail De Az Göt Deil (ya da onun gibi bişiy yeaa) gösterisi içün toplanan kalabalığının içinde kaldık. ''...şüphesiz ki O zulmedenleri madur eder çok üzer falan'' gibi ayetler okunan ortamdan geçerken kalabalığa sempatik gözükme kaygısıyla''ne kadar yahudi varsa amınagoym!'' dedim (ne gereği varsa?). din kardeşlerimize yapılan zülme verdiğim demokratik tepkimi onaylayan ama daha çok da ''oha lan'' der gibi bakan gözler üzerize döndü.

olcay ''neden bu kadar denyosun lan sen?'' dedi. o an çok mantıklı gibi gelen ''olablir olan 2 hafta sonra doğum günüm benim'' dedim. ama açıkçası çok tatmin edici bi açıkmala deildi.

evet fotoda görülen geleceğe umutla bakan, o yaşında da asprin şapkasından anlaşılacağı üzere her türlü eşantiyonda varım diyen bu masum yavrucak tabi ki önündeki 24 yılın kaba bir hesapla 3 yılını göte bakarak geçireceğini bilmiyordu. gider ayak küçüklük fotomla sempatiklik yaratayım dedim ama olmadı sanırım.