Uzun zamandır gördüğüm en fantastik rüyayı gördüm dün akşam. Akın, Onur ve Serkan ile İzmirdeydim. rüyamda bile alt yapıdan yeni çıkmış topçu grubu gibi sürekli adamlar ile olmak çok acı bişiy gerçekten. eskiden (orta okul gibi) rüyamda müjde arın gençliğini (kafasının cama sıkıştığı zamanlar) madonnayı falan görürdüm. gerçi o da fena lan. en fazla 3 saat önce madonnayı yalamış bir insanın ingilizce sınavında simpıl pirezınt tens ile cümleler kurması da çirkin bişey. neyse bu kadro ile izmirde ne yapıyordum orası çok net deil. akın bana aaa zeki müren çok gençleşmiş lan diyerek zeki müreni gösteriyor ama hiç birimiz sklemiyorduk sanat güneşini. minibüse biniyorduk. şöför araptı. benim dedem lübnan kralıydı düyordu şöförkişi.

inanmıyorduk ve şöför bize evet dedesi Lübnan kralıdır yazan bi belge gösteriyordu çok inanıyorduk. gerçekten de lübnan kralının torunu Küçükpark-Lübnan arası çalışıyordu. bunu da gayet normal karşılıyorduk (rüya çünkü olur öyle şaşırmıyor insan bazı şeylere. yıllar evvel madonnayı yalarken şaşırmayıp bi araba şaşırmayı beklemiyordm ben de zaten) camdan bakarak yola devam ediyorduk. bi ara yaşlı bi teyze dışarısısını gösterip ''bak bu ekvator'' diyordu ona biraz şaşırıyorduk. (bu hakkaten garip çünkü. arap şöför, madonna falan da bi yere kadar)

uyanınca kalktım goguldan önce müjde arın sinsi bıyıklı cemilli zamanlarının bir iki fotosuna baktım. aramızdaki yaşanmışları düşündüm. sonra Lübnan beşeri yazıp lübnan haritasına baktım. ''minibüsle hiç çekilmez izmirden bu yol'' diye düşündüm. sonra bi de madonnaya baktım ''hala yalanır lan bu'' dedim. zeki mürene bakma ihtiyacı hissetmedim